Szopen nie zastanawiał się długo. Wyjął łuk z kołczanu przy udzie i szybka nałożył strzałę. Przyklęknął i krótko przycelował. Wypuścił strzałę w łucznika. Nie patrząc czy trafił nałożył drugą strzałę i znowu strzelił w kierunku któregoś z łuczników. Teraz podniósł się i w biegu wyjął kolejną strzałę. Poszukał osłony i zza niej oddał dwa kolejne strzały znowu w łuczników. Jesli jakiś wróg zbliży się do niego, Szopen wyjmuje szablę z pleców i walczy. Kątem oka zerka też na szturm reszty ludzi.

Ostatnio edytowany przez Szopen (2009-11-23 17:48:42)

Szopen szybko nałożył kolejna strzałę. Celował w wojowników wyłaniających się z bramy. Strzelał w masę wroga tak, że raczej trafiał. Strzelał tak dopóki jego żołnierze nie zbliżyli się do wroga Gdy sojusznicy znaleźli się w pobliżu zmienił cel na łuczników na murach znów wypuszczając strzałę za strzała.

Szopenowi kończyły się już strzały więc postanowił zaatakować strzelców wręcz. Krzyknął do Chucka żeby go osłaniał a sam biegł od osłony do osłony aż znalazł się w pobliżu wroga. Wtedy zdjął dwie szable z pleców i zanim zaskoczony wróg zdążył cokolwiek zrobić ciął go w szyje. Potem sprintem dobiegł do kolejnego strzelca i dwoma szybkimi ciosami wykończył wroga. Poszukał osłony i kolejnych wykończył z łuku.
Jeśli jednak niemożliwe było dopaść strzelców rzuca się w wir walki pod brama. Jedną szablą blokuje a druga zadaje szybkie ciosy w szyję lub poniżej żeber tak by cios był pewny.
(Jutro dam ci tą kartkę. Pozwoliłem sobie nawet paru wojowników posadzić na konie)

Szopen musiał zdecydować co robić. Szybko przebił się przez bramę siekąc napotkanych wrogów. Szybko wskoczył na schody na mur i podbiegł do pierwszego strzelca. Dwa szybkie cięcia pozbawiły go życia. Nie zwalniając tempa Szopen sprintem dopadł kolejnego łucznika. Pchnięcie w brzuch i cięcie w szyje załatwiły sprawę. Potem używają ciała wroga jako tarczy zaczął zbliżać się do kolejnych strzelców. Chciał ich szybko wyeliminować by ułatwić reszcie szturm.

Szopen wypił wywar. Czuł jak ból słabnie a rany szybciej się goja. Siedział i czekał na kolejny rozkaz do szturmu.

Szopen zgodził się sabotować twierdzę. Wiedzial, że w innym wypadku narazi się na drwiny. Zabrał tylko łuk i miecz i czekał na instrukcje.

Szopen poczekał do zmroku i wyszedł z obozu. Miał tylko refleksyjny łuk w kolcznie przy udzie i mieczyk przy pasie. Podszedł do wskazanego kawałka muru i po cichu wspiął się na niego. Na szczycie muru klęknął i rozejrzał się w sytuacji. Wyjął łuk i strzałę i szedł na kolanach w stronę bramy. gdy zauwazył osamotnionego strażnika oddał strzał i podszedł do ciała. Gdy żył dobijał mieczem i wyrzucał ciało za mur by nikt go nie spotkał.